De reis naar Banyuwangi verliep vlekkeloos.
Ik heb de “local bus” in Java nu helemaal onder de knie.
Het blijft me verbazen, ook nu kwam ik zelfs geen
backpacker tegen.
Eens in Banyuwangi gewoon iemand aangesproken met een
brommer en voor nog geen Euro bracht hij mijn naar het guesthouse die ik
opgezocht had in mijn trouwe reisgezel “De Trotter reisgids”.
In namiddag wat uitgerust want er stond mij een drukke
nacht te wachten, de beklimming van de Kawah Ijen vulkaan.
28/8
Om 00h30 stond de brommertaxi klaar, die ik gisteren had
geregeld om mij te brengen naar de voet van de Ijen vulkaan.
De Ijen vulkaan heeft als bijnaam, de blauwe vulkaan omdat je ’s nachts daar het befaamde “blue fire” kan zien die ontstaat uit het vrijkomen van gassen.
Ijen heeft ook een enorm kratermeer met een diameter van
2km.
Om een inkom ticketje te bemachtigen was het best wel
drummen, Indonesiërs zijn chaotisch en mooi in de rij staan, staat niet in hun
woordenboek.
Na lang aanschuiven en wat frustratie bleek dat ik aan
het verkeerde loket aan het aanschuiven was, blijkbaar zijn er aparte loketten
voor buitenlanders …aan dit loket 0 wachtenden voor mij …
De 2 ½ u durende klim naar de vulkaan is echt pittig, ik
deed het in etappes want mijn lichaam wilt echt niet meer mee.
In de vooravond had ik opnieuw diaree en buikpijn, die
bacterie blijft dan toch in mijn lichaam zitten.
Bovendien moest de gasmasker op tijdens de klim want de
stank van de zwavel was echt niet te harden.
En ik kan je verzekeren, makkelijk ademen is het niet,
samen met dat claustrofobisch gevoel.
Bovenop de vulkaan zocht het gros van de menigte een plaatsje om de zonsopgang te zien die pas 2h later zou opgaan.
Ik was ook gekomen om het “blue fire” te zien.
Dit betekende terug een stevige wandeling naar het
dieptepunt van de krater.
Onderweg kwamen we de eerste zwaveldragers tegen, voor een hongerloontje lopen deze mannen dagelijks kilometers met 80kg zwavel op hun rug.
Zwavel wordt blijkbaar gebruikt in suikerraffinaderijen.
Het “blue fire” is indrukwekkend om te zien, echte blauwe vlammen die uit de zwavelrotsen komen.
Met mijn prehistorisch fototoestel was het bijna
onmogelijk een mooie foto te nemen van dit fenomeen.
Daarom foto 2 gepikt van onze vriend google.
Terug naar boven geklauterd … de wind was ondertussen
gedraaid en de vervelende gasmasker was niet meer nodig.
Het zicht boven is zeker niet spectaculair maar toch mooi
om te zien.
Rond 8 ’s morgens was ik terug aan het guesthouse om dan meteen richting veerboot naar Bali te reizen.
Om dan meteen de bus te nemen naar Lovina, een kustplaats met een toch wat verwaarloost strand.
Meteen merk je dat Bali veel toeristischer is.
Meteen naar de apotheker geweest om wat straffer spul.
Om daarna te genieten van de zon en zee.