Miljaar dat maakt lawaai in mijn hutje, tja tropisch
regenwoud…
De eigenaar van het guesthouse (ze komen hier graag met
je praten) zei me tijdens het ontbijt dat het dorp pas in 2005 is terug
opgebouwd is na een vloedgolf van wel 20 meter hoog die het hele dorp wegspoelde,
alles was verwoest.
De oorzaak was o.a. de illegale houtkap.
Ook hier zijn ze naar wereld naar de kl**** aan het
helpen…
Na het ontbijt ben ik terug naar bed gegaan, het niet
slapen tijdens de heenreis was toch een beetje een aanslag op mijn lichaam.
In de namiddag ben ik de omgeving gaan verkennen.
Er zijn hier bijna geen toeristen, dit had ik echt niet
verwacht.
De weinigen zijn vooral jonge mensen, echte backpackers,
die hier komen om voor meerdere dagen de jungle in te trekken.
Misschien ben ik hier wel de oudste toerist hier in Bukit
Lawang, geen “Jane's” van mijn leeftijd dus...
Het is hier echt “ back to basics”.
Warm water is er niet (ook niet in mijn hutje), mensen
wassen zich in de rivier en leven in kleine huisjes meestal in golfplaten.
Maar ze zien er happy uit, lachen naar mij en opvallend,
ze klampen je niet aan om het een of ander te verkopen.
Doel vandaag was een gids te vinden om 2 dagen samen met
mij de jungle in te trekken en orang-oetans en andere dieren te gaan spotten, want
alleen is dat verboden.
Het is niet goedkoop, “once in a lifetime” jeweetwel …
maar ik heb er eentje gevonden die mij samen met 2 anderen in de jungle gaat
begeleiden.
Morgenochtend vroeg vertrekken, 9 uur wandelen!, slapen
onder de blote hemel (ik hoop echt dat het niet regent want het regent nu al 4
uur onophoudelijk) en de dag daarna nog 3 uurtjes trekken en begeleid terug
raften stroom afwaarts.
Ik hoop dat ik als “oude man” dit tot een goed einde kan
brengen … daarvoor heb ik ook getraind voordien anders zijn zo’n dingen onmogelijk.
Dat wordt spannend dus, hopelijk … tot overmorgen dus
voor mijn volgend reisblogje.